بررسی کفش های دویدن و آشنایی با انواع حرکت دویدن

هنگامی که چه برای تفریح، تناسب اندام و چه برای رفع استرس در پایان روز می دوید، یک جفت کفش مناسب باعث میشود کیلومترها مثل باد بگذرند. کفشی رو انتخاب کنید که کاملا مناسب مدل شما باشد.

مهمه که با بیومکانیک دویدن آشنا شوید. در طراحی سنتی کفش دویدن، پاشنه اول با زمین برخورد میکند بعد از این مرحله، پا ممکنه به سه شکل حرکت کند: 

1 - پرونیشن ساده که بهش حرکت خنثی هم میگویند 

2 - اوپرونیشن  

3 - سوپرنیشن 

حالت اول : پرونیشن ساده،  بیشتر دونده ها پرونیشن ساده رو تجربه میکنند. این حرکت چرخش به سمت داخل طبیعیه که پا میچرخه تا حالتی کمانی ایجاد شود تا فشارضربه را کاهش دهد و ماهیچه ها منقبض میشوند تا نیروی قدم بعدی رو آزاد کنند. این حالت خنثی حالت معمولیه و به بدن کمک میکند فشار ضربه رو کاهش دهد. اگر میخواهید ببینید پرونیتر هستید یانه خطوط ساییدگی روی کفشتون رو بررسی کنید. اگر بیشتر زیر پنجه و مقداری زیر پاشنه ساییده شده حرکت پای شما خنثی است. 

حالت دوم : اورپرونیشن، حالتیه که پا در اثر فشار ضربه زیاد به سمت داخل میچرخد. پرونیشن ساده میتواند فشار ضربات متوالی رو جذب کند. ولی اورپرونیشن به درد مفاصل و آسیب دیدگی منجر میشود وقتی خط وسط زیر کفش بیشتر ساییده شده باشد، نشانه ی حالت اورپرونیشن است. 

حالت سوم : سوپرنیشن، این حالت برعکس پرونیشن است. بعد از فرود اومدن پاشنه روی زمین، پا به سمت بیرون میچرخد که باعث کاهش جذب فشار ضربه می شود. سوپرنیشن حالت خیلی کمیابیه و نشانه اش هم ساییدگی بیشتر حاشیه ی بیرونی زیر کفشه.

وقتی بدونید پاتون هنگام دویدن در چه حالتی قرار دارد میتوانید بریود دنبال نوع مناسب کفش دویدن.کفش هاغی بالشتک دار برای افزایش جذب فشار ضربه طراحی شدن هست و برای دونده هایی با پرونیشن ساده و سوپرپرونیشن مناسب هستند. کفش های تعادلی ( استیبیلیتی ) انتخاب خوبی برای دونده هایی با پرونیشن متوسط هستند که تکیه گاه بهتری برای کمانی شدن پا فراهم میکنند. آنها فوم بیشتری دور قسمت پاشنه ی داخل دارند و سرعت پرونیشن (حرکت پا به سمت داخل ) را پایین میارند. دونده هایی که حالت پرونیشن متوسط تا شدیدی دارند باید از کفش های کنترل حرکتی استفاده کنند. این کفشها بخشهای داخلی خاصی دارند که برای مقابله با حرکت پا به سمت داخل طراحی شده اند که یعنی بخش مچشون سفت ترهست و لایه های فوم ضخیم تری دارند.

یک چیز مهم دیگه که باید بهش توجه کنید تفاوت ارتفاع پاشنه و پنجه ی کفشتون از زمین که بهش آفست هم میگویند. این تفائت ارتفاع نوک انگشتان پا و پاشنه رو برحسب میلی متر اندازه گیری میکنند. بیشتر کفشهای سنتی آفست 10 تا 12 میلی متری دارند که معمولا با پاشنه فرود پا رو فرود بیاورید. جدا از کفش های دویدن سنتی، مدل های مخصوص دویدن زیادی محبوبیت زیادی کسب کردند و راه های جدیدی برای لذت بردن از دویدن ارائه دادند.

کفش های مینیمالیستی، با بالشتک و آفست کمتری از کفش های سنتی طراحی شدند تا مشوق فرود پا به شکل طبیعی تری مثل فرود روی میانه یا جلوی پا شوند. این مدل برای بعضی دونده ها فشار روی مفاصل رو کاهش میدهد و در ماهیچه ها تعادل ایجاد میکند. 

این کفش ها برای مقابله با عدم تعادل، کاهش ارتفاع کمی از پاشنه تا پنجه دارند، با میزان بیشتری یونولیت. دونده هایی که این کفش های پر از باشتک رو ترجیح  میدهند. میگویند این کفش ها فشار ضربه و فشار روی مفاصل رو کاهش میدهند. البته موقع انتخاب کفش مهمه که کفشیکه اندازه تونه رو بگیرید. کفشی که اندازه باشه، همه قسمت هایش راحت هست و هیچ جایی از کفش تنگ نیست. نمیذاره انگشتهایتان به نوک کفش بخوره و همچنین نمیذاه پاشنه توش بلند شود و تاول بزند.